Linux Mint
Wczoraj instalowałem bodajże najpopularniejszą po Ubuntu dystrybucję linuxa „Linux Mint”.
Chciałbym się podzielić wrażeniami jakie miałem podczas instalacji i użytkowania dystrybucji.
Linux Mint jest dystrybucją opartą na debianie i ubuntu. Pasuje oprogramowanie i wsparcie. Programy bierzemy nie tylko z predefiniowanego repozytorium, ale doskonale instalują się pakiety *.deb. Sama instalacja przebiega szybko i bezproblemowo. W zasadzie wszystko sprowadza się do zatwierdzania poszczególnych domyślnych komunikatów, których i tak nie jest wiele. System był instalowany na starym 32 bitowym komputerze (CPU Core Duo 3.2 GHz, 4 GB RAM). Dla współczesnego Win 10 to zbyt słaby sprzęt. Jednak przy moich dość prostych zastosowaniach w zupełności wystarczy i nie chciałem się go pozbywać. Linux Mint nie ma tak wyśrubowanych wymagań. Minimalne wymagania to 1GB RAM i 15GB wolnego miejsca na dysku komputera. Oczywiście do swobodnej pracy potrzebuje 2GB to i tak niewiele. Jak pisałem instalacja przebiegła szybko. Podczas instalacji sprzęt powinien mieć połączenie z siecią. Czyli zaczynamy od uruchomienia dystrybucji Live z płyty lub usb i łączymy się z Internetem. Jedną z trzech ikon pojawiających się po uruchomieniu na pulpicie będzie ikona płyty z podpisem „Instalacja...”. Klikamy ją podwójnie i zaczyna się instalacja. Nie opisuje jej tu szczegółowo dlatego, że na YouTube jest cała masa poradników przeprowadzających nas dokładnie przez cały proces. Po instalacji właściwej uruchamiamy managera aktualizacji. Robimy to z menu głównego lub z ikony tarczy w prawym dolnym rogu monitora. Po raz pierwszy przy niezbyt szybkiej sieci i słabym sprzęcie ściąganie aktualizacji i ich instalacja trwają dość długo. Później jeśli pracujemy z dokumentami worda, dobrze jest ściągnąć czcionki windowsa.
Otwieramy okno terminala
:~$ sudo apt update
[sudo] password for: xxxxxxx - tu w miejsce xxxxxx wpisujemy nasze hasło
system sprawdzi sobie aktualne pakiety
:~$ sudo apt install msttcorefonts
zacznie się instalacja pakietów. System napisze ile zajmą miejsca i poczeka na akceptację. Przy instalacji wyświetli się w „dosowym” oknie licencja zgodnie z którą użytkujemy dane czcionki. Zatwierdzamy wszystko „OK” i przechodzimy do końca instalacji.
W zasadzie czcionki te można zainstalować w każdym systemie opartym na debianie i ubuntu.
Po aktualizacjach mamy w pełni kompletny system do klasycznych zastosowań desktopowych razem z najważniejszymi aplikacjami typu pakiet biurowy, program obsługi grafiki, video i programowania.
Uwaga dodatkowa: Podczas instalacji program zapyta czy po instalacji system ma logować się automatycznie czy wpisujemy hasło do poszczególnych profili. Przy mojej pierwszej instalacji zezwoliłem na ładowanie systemu automatyczne a później nie wiedziałem (i na dobrą sprawę nadal nie wiem) gdzie znajduje się przełącznik tej funkcji w pracującym systemie. Musiałem po prostu jeszcze raz zacząć instalację.
